చక్కెర పొంగలి

స్నానం చేసి బయటకి వెళ్తుంటే హల్లో చదువుకుంటున్న మా పెద్దమ్మాయి అడిగింది.
“గుడికా ?!! ప్రసాదానికి ఇంకా పావుగంట ఉంది” అంది. 
భీబత్చమయిన  బక్తులకే తప్పలేదు అవమానాలు. మనం ఎంత? 
“అమ్మ, నానమ్మ ఇద్దరు వెళ్లారు. మనిద్దరికి ప్రసాదాలు వస్తాయి " అంది. 
"చక్కెర పొంగలి చల్లారి పోతుంది. నేను అక్కడే తింటాను" అని నవ్వేసి గుడికి వచ్చాను.
..
మా వీదిలో ఉండే పిల్లల్ని కొంతమందిని పోగుచేసి, చాలీసా పారాయణం, మంగళ హారతి అబ్యాసం చేయిస్తున్నాం. పిల్లలు రాగ యుక్తంగా పాడలేక పోయినా ఆ పసి గొంతుల్లో స్వచ్చత ఉంటుంది. అమాయకత్వం ఉంటుంది. అది చాలా గొప్పగా ఉంటుంది. వాళ్ళు పాడటం అవగానే చప్పట్లు కొట్టి గట్టిగా మెచ్చుకోవటం నాకు అలవాటయిపోయింది. అందుకే ఎక్కడున్నా పూజ ముగిసే సమయానికి గుడికి వెళ్తున్నాను. 

శుభరాత్రి.