లక్ష్మి పతి

టెన్నిస్ కోర్ట్ లో నాలుగు గేమ్స్ ఆడాక, ప్రాజెక్ట్ డైరెక్టర్ సాయినాద్, తన కిట్ లో రాకెట్ సర్దుకుంటూ మిత్రులకి బై చెప్పాడు.

అప్పటికే చమట తో టీ షర్టు వీపుకి అతుక్కుంది.

కౌంటర్ లో మినరల్ వాటర్ బాటిల్ ఒకటి తీసుకుని రెండు గుక్కలు తాగి, మిగిలిన బాటిల్ అక్కడే వదిలేసి, పార్కింగ్ లో ఉన్న బుల్లెట్ బండి తీసాడు.

ఆయన శుబ్రతకి చాలా ప్రాముఖ్యత ఇచ్చే మనిషి. ఒక్క గుడి లో తీర్ధం తప్ప మరెక్కడా మినరల్ వాటర్ కాకుండా ఒక్క చుక్క నీళ్ళు కూడా ముట్టుకోడు.

ఈ విషయం లో సాయినాద్ చాలా నిక్కచ్చి ..

టౌన్ కి ఆరు కిలోమీటర్ల దూరం ఇండస్ట్రియల్ ఎస్టేట్ లో ఉన్న ప్రొఫెషనల్ టెన్నిస్ కోర్టు కి ఆతను సెక్రటరీ కూడా..

ప్రతి రోజు ఉదయాన్నే 'ట్రాక్ షు' లో అక్కడికి బండి మీద రావటం ఒక గంట సేపు 'గేం' ఆడటం బంగాళా కి వెళ్లి రెడి అవటం ఆయన దినచర్య.

ఆ రోజు ఎనిమిది గంటలకి ప్రిన్సిపల్ సెక్రయిటరీ గారి వీడియో కాన్ఫరెన్స్ ఉండటం వల్ల రెగ్యులర్ గా వెనక్కి వెళ్ళే రూట్ కాకుండా బస్తీ లోనుండి వెళ్ళే దగ్గర త్రోవ లో బయలు దేరాడు.

సన్నటి సిమెంట్ రోడ్డు చాలా బాగం ఆక్రమణ లోనె ఉంది.
పిల్లల స్నానాలు, బట్టలు ఉతుక్కునే స్త్రీలు, బ్రాయిలర్ పొయ్యిలు, ప్లాస్టిక్ బిందెలు క్యూ ఉన్న వీధి కుళాయిలు, రోడ్డు పక్కన ముసలాళ్ళు పడుకున్న మంచాలు... కాయ కూరల బండ్లు.. వాయిదా సామాను అమ్ముకునే వ్యాపారులు... అంతా సందడి.

నాలుగో చొరస్తా దాటి వినాయకుడి గుడి మలుపు తిరుగుతుంటే.. బండి టైర్ ఒక్క సారిగా ఫ్లాట్ అయింది.

సాయినాద్ బండి స్టాండ్ వేసాడు. ఒకరిద్దరు పిల్లలు గుమిగూడారు.

సాయినాద్ కి RDO గారి డ్రైవర్ ఈ బస్తీ లోనే ఉంటున్నట్టు గుర్తుకొచ్చింది.

RDO కి ఫోన్ చేసాడు. “బ్రదర్... టెన్నిస్ కోర్టు నుండి మిలటరీ కాలనీ రోడ్డు లో టౌన్ లోకి వస్తుంటే బండి పంచర్ అయినట్లు ఉంది. వెనక ఫ్లాట్ అయింది. మీ డ్రైవర్ ఇక్కడే ఉన్నట్టు గుర్తు. అతని నెంబరు తెలీదు.”

“ఇప్పుడే వాట్స్ అప్ పెడతాను. అతని పేరు లక్ష్మీ పతి అతనికి నేనూ ఫోన్ చేస్తాను. సరిగ్గా ఎక్కడ ఉన్నారు ?”

ఫోన్ ఆపిన అయిదు నిమిషాల లోపే డ్రైవర్ ‘లక్ష్మీ పతి’ అక్కడ ప్రత్యక్షం అయ్యాడు.

“సార్.. సార్... సార్ ..” అంటూ బండి స్టాండ్ తీసాడు. రోడ్డు వారగా నెట్టి మళ్లీ స్టాండ్ వేసాడు. బండి ని పిల్లల నుండి గమనిస్తుండమని అక్కడే ఉన్న ఒకావిడకి పురమాయించాడు.

“పంచర్ కుర్రాడి ని పిలిపించి పంచర్ వేయిస్తాను సర్. తమరి ఆఫీస్ కి తీసుకొస్తాను సార్.... మీరు ఆటో లో వెళ్ళొచ్చు సార్. మా ఇల్లు ఆ సందులోనే సర్. .” అన్నాడు మర్యాదగా.

సాయినాద్ కి అతనితో పరిచయం లేదు.
ఒక సారి అతని ఇల్లు చూడటం ఎందుకయినా మంచిదని అనిపించి..

“ఎక్కడ?” అన్నాడు ఆసక్తిగా..

“రండి సార్ .. కాఫీ తాగుదురు.” అన్నాడు మర్యాదగా..

సాయినాద్ షటిల్ రాకెట్ తీసుకుని అతనితో పాటు నడిచాడు.

ఇది ఉహించని లక్ష్మి పతి కంగారుగా ఇంటి వైపు నడిచాడు.

***
చిన్న స్థలం ఇంకా చిన్నరెండు రేకుల గదులు. ఇనప రేకుల పంచ. ఒక మూల స్నానాల గది. ఇసుక రాళ్ళ తో ఎగుడు దిగుడు కాంపౌండ్ గోడ..

గేటు పక్కకి అని లోపలి నడుస్తూనే గోడ వార గా మంచం మీద నిద్రపోతున్న పిల్లాడిని తట్టి లేపాడు.

“పాల పాకెట్లు వేసి వచ్చి ఇప్పుడే కాసేపు పడుకున్నాడు సార్ “ అన్నాడు సంజాయిషీ గా..

పద్నాలుగు పదిహేను ఏళ్ల వయసు ఉంటుంది. నల్లగా ఆరోగ్యంగా ఉన్నాడు.

తండ్రి పక్కన ఉన్న ఆఫీసర్ ని చూసి గబాలున మంచం లేపి గోడకి నిలబెట్టాడు.

లక్ష్మీ పతి గది లో నుండి ఒక ఇనప కుర్చీ తీసుకువచ్చి రేకుల పంచ లో వేసి, దండెం మీది కండవా లాగి తుడిచి కూర్చో మన్నట్లుచూసాడు.

పిల్లాడు లోపలి వెళ్లి తల్లి కి తండ్రి కళ్ళతో చెప్పిన భాషని తర్జుమా చేసి చెప్పాడు.

ఆమె పొయ్యి మీద శుభ్రం గా ఉన్న గిన్నెలో పాలు పోసి పొయ్యి వెలిగించి పిల్లాడిని చూడామని సైగ చేసి కండువా ఒకటి కప్పుకుని బయటకి వచ్చి “నమస్తే అయ్యా” అంది పరిచయం లేకున్నా.

“ఎన్నార్యీజీఇ ప్రాజెక్ డైరెక్టర్ గారు .. వినాయకుడి గుడి ముందు మోటార్ సైకిల్ పంచర్ అయింది.” అన్నాడు క్లుప్తంగా...భార్య తో లక్ష్మి పతి.

సాయినాద్ రేకుల పంచ లో ఒక పక్క న ఉన్న పడక కుర్చీ ని గమనించాడు.

ఇనుపబద్దీలు, చక్కతో చేసిన పొడవాటి కర్రలు, మందపాటి గుడ్డ తో ఉన్న పడక కుర్చీ.. ఎప్పుడో తన చిన్న వయసులో (సాయినాద్) తండ్రి అలాటి కుర్చీ వాడటం గుర్తుకొచ్చింది. నలబై ఏళ్ల క్రితం మాట.

“మా నాన్న కి ఆ కుర్చీ వాళ్ళ తాసిల్దారు ఇచ్చాడట.. అదంటే మహా ప్రేమ .. ఆయన అప్పట్లో నౌకరు గా చేసేవాడు.”

రేకుల గది లో గోడలకి నాలుగు అడుగుల ఎత్తులో మూడు అంగుళాల ఎడం తో, ఇనప బద్దీలు రైలింగ్ లాగా బిగించి ఉండటాన్ని కళ్ళు విప్పార్చి చూసాడు సాయినాద్.

“మా నాన్నకి మోకాళ్ళు అరిగి పోయాయి. నడవటానికి చాలా ఇబ్బంది పడతాడు. ఆయన ఇంట్లో నడవటం కష్టం గా ఉంటుంది అని ఆ ఏర్పాటు చేశాం” లక్ష్మీ పతి వివరించాడు.

ఈ లోగా అతని బార్య లోపలి వెళ్లి మంచి గ్లాసు లో కొడుకు చేసిన కాఫీ పోసి ఆ గ్లాస్ ని ప్లేట్ లో పెట్టుకుని వచ్చి “తీసుకోండి సార్” అంది.

“అబ్బే నేనూ బిపి టాబ్లెట్ వేసుకోవాలి” అన్నాడు సాయినాద్ కుర్చీ లోనుండి లేస్తూ..

లక్ష్మీ పతి బార్య లోపలి నుండి బిందెలో నీళ్ళు గ్లాసు తో తెచ్చింది.

సాయినాద్ లేచి రెండు అడుగులు వేసి కాఫీని తిరస్కరించ బోయేటప్పుడు... గది కిటికీ నుండి, లోపల గదిలో కుర్చీ లో కూర్చుని ఉన్న ముసలాయన, ఆయన కాళ్ళ వద్ద కూర్చొని, వేళ్ళ గోళ్ళు తీస్తున్న పిల్లాడు కనిపించారు.

సాయినాద్ షర్ట్ జేబులోనుండి బిపి టాబ్లెట్ తీసుకుని నోట్లో వేసుకోబోతుంటే చేతి లో నుండి జారి కింద పడింది.
ఆతను వంగి, దానిని తీసుకుని నోట్లో వేసుకుని, ఆమె చేతిలో గ్లాసు ని అందుకుని, పెదాలకి ఆనించుకుని నీళ్ళు తాగేసి, కాఫీ గ్లాసు అందుకున్నాడు.

సుబ్బులు

చాతగాని వాడు చేసిన చపాతీ లా ఉండే, మాస్టర్ వీవర్ ఆ రోజుకి దుకాణం మూసేయటానికి సిద్ద పడుతున్నాడు.
'ఆమె' వచ్చింది. చీకట్లో నిలబడింది. ' కాపూ ' అంది. 
ఎక్కడి నుండో వచ్చినట్లుగా స్వరం ఉంది.అతను లైట్లు ఆపే ప్రయత్నాన్ని ఆపి అటువైపు చూశాడు.
ఆమె వెలుతురు లోకి వచ్చింది. ముఖం ముభావంగా ఉంది. నిర్లిప్తంగా ఉంది.
"కాపు నాకు ఒక అయిదువేలు కావాలి " ఆమె స్తిరంగా ఉంది.
ఆ గొంతులో నిజాయితీ ఉంది. అతను ఆమెను పరీక్షగా గమనించాడు.
ఎప్పుడు తన వద్ద ఏకులు తీసుకెళ్లి బారలు నేసి ‘కూలి’ తీసుకునే ఆమె, చాలా కాలం నుండి తెలుసు.
అప్పుడెప్పుడో ఆమె భర్తని చూసిన గుర్తు.
గంభీరంగా ఉంటుంది. నిండుగా ఉంటుంది. అవసరమయినంత వరకే మాట్లాడుతుంది.
అన్నిటి కన్నా ముఖ్యంగా డబ్బు వద్ద ఖచ్చితంగా ఉంటుంది.
ఇప్పటికే తన స్తాయికి మించి తన వద్ద ‘అప్పు’ చేసింది.
" అంత అవసరమా?" ఏదయినా అడగాలి కనుక అడిగాడు.
ఎంతో అవసరం ఉంటే తప్ప ఆవేళప్పుడు అంత దూరం నుండి ఆవిడ రాదు.
**
"నా పెనిమిటి ని గుంటూరు తీసుకెళ్లాలి. ఆసుపత్రికి " ఆమె పదాలు వెతుక్కుంటూ చెప్పింది.
అతను నుదురు చిట్లించాడు.
" ఇవాళ మా వాడలో గణేశ్ నిమజ్జనం జరిగింది. రోజు కంటే ఎక్కువ తాగాడు.
ఇంటి వద్ద గొడవ పడ్డాం. రోజు లాగే బెదిరించాడు చచ్చి పోతానని.
కానీ ఇవాళ గొంతు కోసు కున్నాడు. ఇంటి వద్ద నెత్తురు మడుగు లో ఉన్నాడు.
ఆర్‌ఎం‌పి ఏడుకొండలు ని పిలిస్తే వచ్చి కళ్ళు తిరిగి పడిపోయాడు."
అన్నీ మాటలు ఆమె ఉన్న స్తితిలో ఎలా మాట్లాడిందో ఆమెకే ఆశ్చర్యంగా ఉంది.
**
" అతను వెంటనే జేబులోంచి డబ్బు తీసి ఇచ్చాడు.
తమ ఆటొ వాడికి ఫోన్ చేసి బండి లో ఆయిల్ పోయించుకుని గుంటూరు ఆసుపత్రికి వెళ్ళి
వాళ్ళని దించి రమ్మని పురమాయించాడు. "నువ్వు ఇంటికెళ్లు ఆటో వస్తుంది"
**
" నాదగ్గర మీ బాకీ తీర్చడానికి ఏమి మిగల లేదు.
నా పెనిమిటి అంతా తాగేశాడు. నేను బతికుండగా బాకీ తీరుస్తాను.
లేని పక్షంలో ఇన్నాళ్ళు కాపాడిన నా పెనిమిటి మర్యాద ని అమ్ముకుని అయినా సరే.. "
ఆమె ఏమి మాట్లాడబోతుందో అతనికి అర్ధమయింది.
**
"ముందు నువ్వు ఇంటి కి ఫో. అక్కడికి వెళ్ళాక అవసరం అనుకుంటే ఫోన్ చేయించు"
తన విజిటింగ్ కార్డు ఇస్తూ చెప్పాడు.
..
కళ్ళలో నీళ్ళు అతని కంట బడకుండా రెండు చేతులు జోడించి ఆమె ఇంటివైపు వడి వడిగా నడిచింది.
ఈపూరుపాలెం లో నేత పని వాళ్ళ ఇల్లు అంటే ... పెద్ద ఇల్లేమి కాదు ఇప్పటికీ నెలకి 500 అద్దె ఉండే ఒక్క గది ఉండే ఇల్లు.
కొన్నిటికి పూరి కప్పు కూడా ఉంటాయి. ఇసుక నెలల్లో ఉండే ఆ ఇండ్లలో ఉండే ఒకే ఒక గదిలోనే ఒక వైపు కి మగ్గం గుంట ఉంటుంది.
కుటుంబం లో ఆడా మగా అందరూ నేత పనిలో తలా ఒక చెయ్యి వేసి రెండో వైపు ఉన్న పొయ్యి వెలిగేలా చేస్తుంటారు.
మాస్టర్ వీవర్స్ కొంత పెట్టుబడి పెడుతుంటారు. మగ్గం ఏర్పాటుకి. నూలు (యేకు) ని ఇస్తారు.
మగ్గానికి ఉన్న పోగులకి వీటిని ఓపికగా అతకాలి ఒక్కొక్కటి చీర వెడల్పు ఉన్న ప్రతి పొగుని ఒక్కో పొగుకి నేర్పుగా అతకాలి.
అతికే ముందు నూలు ని పొడవుగా (సుమారు ఏడు గజాల చీరలు అయిది టి పొడవు 35 గజాలు ఉంటుంది) ఓపికగా చిక్కు లేకుండా పొడవుగా సాపు చేసు కోవాలి. కందెలు చుట్టాలి .
ఆ తర్వాత డిజైన్ ప్రకారం నేయాలి ఈ విదానం అంతా కలిపి ఒక వారం పడుతుంది ఒక జంటకి. .
నేసిన బట్టని తిరిగి మాస్టర్ వీవర్ కి అప్పగిస్తే 3000 రూపాయల కూలీ గిడుతుంది. వీటిలో అనేక డిజైన్స్ ఉంటాయి వాటికి పనీ ఎక్కు వే కులీ ఎక్కువే. ఇంట్లో పిల్లలు కూడా ఏదో పని చేస్తూనే ఉంటారు.
బార్యా బర్తలిద్దరూ కలిసి పని చేసుకుంటే సౌకర్యంగా నే ఉంటుంది. కానీ ..
అలా ఎప్పుడూ జరగదు.. జరిగితే ఇన్ని కధలు వ్యధలు ఉండవు!!!.
**
గుంటూరు వెళ్ళిన ఆటో నుండి యే ఆసుపత్రి వద్దా అతడిని దించే అవసరం రాలేదు.
జాయిన్ చేసే టప్పుడు కౌంటర్ వద్ద ఎంత కట్టాలో చొఖీదారే చెప్పెశాడు.
నాలుగయిడు చోట్ల తిరిగిన ఆటో, ప్రబుత్వ ఆస్పత్రికి చేర్చి వెనక్కి వెళ్ళి పోయింది.
వర్కింగ్ క్లాస్ (లేబర్ అనే పదం వాడటం ఇష్టం ఉండదు నాకు) కుటుంబాలలో ఉన్న గొప్పతనం కష్టం లో ఉన్న పక్క కుటుంబాలను ఆపదలో ఆదుకోవటం .
ఇంటివద్ద ఉంచిన ఇద్దరు బిడ్డలని పక్కింటి వారు ఆదరిస్తుంటే ఈమె పెనిమిటికి వైద్యం చేయించింది.
అధృష్టవశాత్తు (?) అన్నవాహిక తెగలేదు, కనుక బ్లీడింగ్ ని సరిచేసి కుట్లు వేసి మూడో రోజు ఇంటికి పంపారు.
అప్పటికి ఆమె తిండి తిని రెండు రోజులయింది. బట్టలు మార్చుకుని మూడు రోజు లయింది .
ఇదంతా ఒక ఎత్తయితే ..
రైల్లో తిరిగి వచ్చేటప్పుడు పెనిమిటి అడిగాడు
" నొప్పి తెలుస్తుంది సుబ్బులూ ఒక క్వాటరు మందు కావాలి " అని.
అదిగో ఈ 'తాగుడే' ఎన్నో కుటుంబాలని నలిపి వేస్తుంది.
ఆమెకి ఏమి చెయ్యాలో అర్ధం అవలేదు. తన కుటుంబం ఎలా గాడిలో పడుతుందో అస్సలు అర్ధం కాలేదు.
మాస్టర్ వీవర్ దగ్గర తీసుకున్న అప్పులు, ఇంటి చుట్టుపక్కల అందుకున్న చేబదుల్లు, పచారి కొట్లో అప్పులు,
గత నెలలో 12 ఏండ్లకే చాపెక్కిన పెద్ద పిల్ల, వాళ్ళూ వీళ్ళు ఇచ్చినవి తప్ప
తనకంటూ స్వంత చొక్కా ఇప్పటి వరకు లేని ఎనిమిదేళ్ళ పిల్లాడు
ఆమెని పరిగెడుతున్న రైల్లోంచి దూకకుండా ఆపుతున్నాయి.
..
నిజానికి .. సుబ్బులు పెనిమిటి మంచి నేత పని వాడు.
డిజైన్ నేత లో ఎక్స్పర్ట్. నాలుగంటే నాలుగు రోజుల్లో ఒంటి చేత్తో 6000 విలువ చేసే బారు నేయగలిగిన వాడు.
అతడిని పెళ్ళాడినప్పుడు సుబ్బులు మురిసిపోయింది.
మంచి పని వాడి కి ఇచ్చి చేసినందుకు తండ్రికి మనసులోనే కృతజ్ఞతలు చెప్పుకుంది. పెనిమిటి తనకి కాకుండా చేసి, తన కుటుంబాన్ని అత్యంత హీనంగా మార్చింది మాత్రం " తాగుడు".
ఆమె తండ్రి ని తల్లి ని దగ్గర నుండి గమనించింది. తన తల్లి.. తండ్రి కారణంగా ఎన్ని బాదలు పడిందో నిశితంగా గమనించింది. అలాటి తాగుడు కి 'తన' ఇల్లు కూడా వేదిక కాకూడదని అన్నీ దేవతలకి మొక్కుకుంది . కానీ ఆమె ఆశ అడియాశే అయ్యింది.
పెనిమిటి కి తాగుడు అలవాటు ఉందని తెలిసినప్పుడు ఆమె ఎంతగా రోదించింది అంటే బహుశా తండ్రి మరణం కూడా ఆమెని అంతగా బాద పెట్టలేదు. ఆ రాత్రి సుబ్బులు కి అనేక ఒట్లు వేశాడు అతను. మరెప్పుడు మందు జోలికి వెల్లనన్నాడు. వెళితే చెప్పు తాగిందాకా కొట్టమన్నాడు.
ఒక చెప్పుని చూరుకి నూలు తాడు తో కట్టి వేలాడ దీశాడు.
సరిగ్గా వారం దాటకుండానే మళ్ళీ తాగాడు, చూరుకి ఉన్న చెప్పు అలానే ఉంది. .
ఆమె దుఖం పోగయి సెలయేరు లాటి ఆమె తనలోకి తను ముడుచుకు పోయి ఘనీభవించడం మొదలెట్టింది.
***
కాపు వద్దకి వచ్చి సుబ్బులు తనతో తెచ్చిన నేచిన ‘బార’ లెక్క చెప్పింది. 
చిన్న పుస్తకం లో కూలి డబ్బులు సగం బాకీ కింద జమచేసి మిగిలిన తీసుకుని కొంగుకి ముడేసింది. 
కొత్త ఏకులు తీసుకుని తోడుగా వచ్చిన కొడుకుతో పాటు బయటకి నడిచింది. 
మాస్టర్ వీవర్ కి సుబ్బులు ని చూస్తే ఒకింత గొప్పగాను, మరికొంత భయం గాను ఉంటుంది. 
యాడాది తిరక్క ముందే ఏనుగు లాటి బాకీని కుక్క పిల్ల స్థాయికి తీసుకొచ్చింది. 
కొడుకుని కూతుర్ని అడ్డం పెట్టుకుని స్వంతం గా నేత పని చేయటం అలవాటు చేసుకుంది. 
స్థానిక నాయకుడిని మొరపెట్టుకుని ప్రభుత్వ పధకం లో ఇల్లు మంజూరు చేయించు కుంది. 
పిల్లకి వంటి నిండా బట్ట కట్టగలిగింది. పిల్లలకి స్వయం గా బ్రతకటం నేర్పటం తో బిజీగా నిండుగా ఉన్న సుబ్బులుని 
“ఆ రోజు గుంటూరు నుండి రైల్లో ఒక్కదానివే తిరిగి వచ్చావేమిటి?” అని దయచేసి ఎవరూ అడగకండి. 
యుద్ధం గెలవాలంటే శత్రువు గురించి జాలి పడకూడదు.

పసన్న

రెండు మూడేళ్ళ పిల్ల కళ్ళ వెంట నీరు కారేట్టు గా ఏడుస్తూ ఉంది. 
అలవాటు అయిన చిన్న హోటల్ వద్ద టిఫిన్ కోసం ఆగాను. 
బెంచీలుగా ఉన్న నాప రాళ్ళ మీద కూర్చునే సరికి ప్లాస్టిక్ సీసాలో మంచినీళ్ళు అందించింది హోటల్ ఆమె. 
ఏడుస్తున్న పాప వైపు చూసాను.
‘బుగ్గలు వత్తానని’ ఏడుస్తుంది అని సమాదానం గా అంది ఆవిడ.
సరయిన పెంపకం లేనట్లు లూజు గౌను, బలహీనంగా ఉన్న ఆ పాపని సముదాయించ బోయే లోపు ఒక ముసలావిడ వచ్చి కూర్చుని పిల్లని చేతుల్లోకి తీసుకుంది. “శేట్టెమ్మ బుగ్గ పట్టుకుంది” ఏడుస్తూనే చెప్పిందాపిల్ల.
ఈ లోగా హోటలావిడ ఒక ప్లేట్ లో ట్రాన్స్పరెంట్ కాగితం మీద దోసె ఒకటి వేసి పెద్దావిడకి ఇచ్చింది.
ఆవిడ ఒక ముక్క తుంచి నోటితో ఊది.. ఏడ్చే పిల్ల ని సముదాయించి నోట్లో ఉంచింది.
పిల్ల ఏడుపు మాని ఆడుతూ తినసాగింది.
“ఏం పేరు?” పెద్దావిడని అడిగాను.
“పసన్న” అంది ఆవిడ.
నా ప్లేట్లో ఇడ్లీ తింటూ ఆవిడతో మాట కలిపాను.
ప్రసన్న రెండో నెల బిడ్డ అప్పుడు తల్లి పొదిలి నుండి అటో లో వస్తుంటే, గిద్దలూరు నుండి అరటి కాయల లోడు మినీ లారీ కొట్టేసింది. అటో పక్కనున్న కాలవ లోకి దొర్లి పోయింది. పసన్న తల్లి వళ్ళో బిడ్డని కాపాడుకుంది కానీ, ఆమె తల బలంగా అటో రాడ్డు కి కొట్టుకుంది. దగ్గరలో ప్రబుత్వ ఆసుపత్రికి తర్వాత ప్రైవేటు ఆసుపత్రికి అటునుండి శ్మశానానికి వెళ్లి పోయింది ఆవిడ.
రెండో నెల బిడ్డ పసన్న, ఆరేళ్ళ పసన్న అక్కని నాయినమ్మ కాపాడుకుంది. పాలు మరవని బిడ్డని మేక పాలు పట్టించి. చెట్టెమ్మ ఇడ్లీ తినిపించి కాపాడుకుంది. స్కూల్ బస్సు డ్రైవర్ గా పనిచేసే కొడుక్కి, ఇద్దరు మనమరాళ్ళకి మళ్ళీ ఆవిడే దిక్కయింది.
“ఇన్సురెన్సు డబ్బు రాలేదా పెద్దమ్మా?”
“వచ్చిందయ్యా చంద్రన్న భీమా అయిదు లచ్చలు వస్తే.. రెండు లచ్చలు ఆసుపత్రి ఖర్చు అయింది. పిల్లల పేరు మీద డబ్బు వెయ్యటానికి పెద్దోళ్ళు అవాలంటగా అందుకని మిగిలినవి కొడుకు వడ్డీకి ఇచ్చాడు.”
“అబ్బాయికి ..మళ్ళీ పెళ్లి చెయ్యలేదా?”
“చేసుకోలా.. ఒకరిద్దరు పిల్లని ఇస్తామన్నారు కాని మూడు లచ్చలు కోడలు పేరు మీద వెయ్యలన్నారు.. మా వాడు వప్పుకోలేదు.
టిఫిన్ చెయ్యటం అయిపోగానే నేను కూడా ఆపిల్ల బుగ్గలు పట్టుకుని బయలు దేరాను.
**
జిల్లా కేంద్రం లో సి ఏం గారి జ్ఞాన భేరి కార్యక్రమానికి ఏర్పాట్లు కి డ్యూటీ వేసారు. ఒక పైలాన్ కట్టించే పని అప్పగించారు.
రెండు రోజులు బిజీ షెడ్యుల్ లో గడిచి పోయింది.
తీరా ముఖ్యమంత్రి ప్రోగ్రాం రోజు సెక్యురిటీ చెకప్ ఎక్కువయింది. పాస్ లు ఉంటె కాని వేదిక వద్దకి వెళ్ళే పరిస్థితి లేదు.
వెహికల్ పార్కింగ్ కూడా దూరం గా ఏర్పాటు చేసారు.
ప్రోగ్రాం రోజు ఆఫీస్ కారు పార్క్ చేసిన చోట నుండి వేదిక వయిపు నడుస్తుంటే .. దూరం నుండి ఖాకి యునిఫారం వేసుకుని ఒకతను దగ్గరకి పరిగెత్తుకు వచ్చాడు. “సార్ మాది కొనకనమిట్ల.. మీరు ఏ ఇ గారు కదా... “ అన్నాడు.
నేను అతన్ని పరిశీలనగా చూసి, సరిగా గుర్తు లేదు తమ్ముడూ.. స్కూల్ పిల్లలని తీసుకువచ్చావా?” అని అడిగాను.
“అవునండీ... ఒక్క పాస్ ఇప్పించారా .. ముఖ్యమంత్రి గారి ప్రసంగం వినాలి” అన్నాడు అభ్యర్ధన గా.
నేను నవ్వి “ సి ఎం గారికి అంత ఫాను వా ?” అన్నాను.
“అగ్రి గోల్డ్ డిపాజిట్ల సంగతి ఏమయినా చెబుతాడేమో విందామని ..” అన్నాడు.
నేనూ జేబులో స్పేర్ ఉన్న విజిటర్ పాస్ తీసి అతనికి ఇచ్చి.. లోపలికి నడిచాను.
యాబై అడుగులు నడిచి ఉంటాను ఒక సందేహం నన్ను కుదిపేసింది.
వెనక్కి తిరిగి పెద్దగా “ తమ్ముడూ నీ చిన్న కూతురు పేరు పసన్నా ?” అన్నాను.
నన్ను దుఖం లోకి నెడుతూ ఆతను ఆశ్చర్యపోవటం.. ఈ దరిద్రపు కళ్ళ తో గమనించాను.

మిగిలిన సమయం

అవును ....
పదమూడేళ్ళ వయసులో నన్నో పశువు కిడ్నాప్ చేసాడు... తొమ్మిది నెలలు హింస... 
మా అమ్మ పోలిస్ ల సాయం తో నన్ను రేస్క్యు చేసేంత వరకు ... మానసికంగా .. శారీరకంగా .. హింస.
అప్పటికే మా నాన్న లేరు. 
నన్ను హాస్పిటల్ నుండి ఇంటికి తీసుకువచ్చిన రోజు మా అమ్మ నన్ను నాన్న ఫోటో ముందు నిలబెట్టింది. 
అప్పుడు అమ్మ చెప్పిన మాట నాకింకా గుర్తు ఉంది.
“ఒక్క నిమిషం.. కాదు కాదు ఒక్క సెకండ్ ఈ తొమ్మిది నెలల కాలం గురించి మాట్లాడినా, ఆలోచించినా, బాధ పడినా ఈ టైం కూడా దానికి కలుస్తుంది. నీ జీవితం లో ఇప్పటికే కోల్పోయిన సమయం చాలు. ఇంకొక్క క్షణం కూడా వృధా చెయ్యనని నాన్న కి మాట ఇవ్వు “ 
***
మా అమ్మా నేనూ ఊరు మారాం. మమ్మల్ని గుర్తు ఎరగని చోట జీవితం ప్రారంభించాం. అమ్మ స్కూల్ లో క్రాఫ్ట్ టీచర్ గా చేసేది. జూట్ బాగ్ లు తయారు చేసేది. ఆదివారాలు పబ్లిక్ ఎక్కువ గా తిరిగే చోట సైకిల్ మీద వెళ్లి అమ్మే దాన్ని. 
ప్రభుత్వ స్కూల్ లో చదువుకునే దాన్ని. మాలాటి మరికొందరిని పోగుచేసి జూట్ బాగ్ లు పెద్ద స్థాయిలో తయారు చేసేవాళ్ళం. జిల్లా అధికార్లు మమ్మల్ని ప్రోత్సహించేవాళ్ళు. బ్యాంకు లో తక్కువ వడ్డీకి ఋణం దొరికింది.
పన్నెండేళ్ళు ఇష్టపడి కష్టపడ్డాం. 
ఇప్పుడు మాతో పాటు ఇరవై మంది ఉన్నారు. ఈ సంవత్సరం మా టర్నోవర్ అరవై ఏడు లక్షలు. 
వచ్చే సంవత్సరం కోటి ని అందుకుంటాం. అరిటాకు ప్లేట్స్ తయారి యూనిట్ ని కొత్తగా ప్రారంభిస్తున్నాం. అది కూడా విజయవంతంగా నడిపించగలం అని నమ్మకం తో ఉన్నాం. 
నాకిప్పుడు పెళ్లయింది. నా భర్త కూడా మాతో ఉన్నాడు. మరో పది మందికి కొత్తగా ఉపాది కల్పిస్తాం. 
***
మళ్ళీ చెబుతున్నాను. గుర్తుంచుకోండి.. కాలం చేసిన గాయాలని గెలుక్కుని చేతిలో ఉన్న సమయాన్ని సానుభూతి కోసం, ఓదార్పు కోసం పాడుచేసుకోకండి. లేవండి లేచి మీరు నడవండి. మీతో కలసి నడక పంచుకోటానికి సిద్దంగా ఉన్న వాళ్ళని గుర్తిస్తూ సాగిపొండి. All the best. (y)

(పరిచయం ఇష్టం లేని/ఇష్ట పడని ఒక యువతి కధ)