ఆడపెత్తనం

కొన్ని బాగుంటాయి. 
అసలు ఈ బాగుండటం అనే స్థితిని ఇదమిద్దంగా నిర్వచించడం కష్టం. 
నేనీ రోజు ఒక రిమోట్ పల్లెటూరిలో ఒక చిన్న దుకాణం కం, హోటల్ కం, మెడికల్ షాప్ కం, పెట్రోల్ బంక్ కం, టెలిఫోన్ బూత్ కం, స్టేషనరీ కం, so.. on లో కూర్చుని అల్పాహారం చేస్తుంటే.. ముగ్గురు పిల్లలు వచ్చారు. యూనిఫారం ని బట్టి స్కూల్ కి వెళ్తున్నట్టు గమనించాను. వాళ్ళు రాగానే రెండు రెండు బిస్కెట్లు శుబ్రమయిన కాగితం లో చుట్టి వాళ్ళకి షాపు అతను ఇచ్చాడు. వాళ్ళు చక్కగా జేబులో పెట్టుకుని స్కూల్ కి వెళ్ళి పోయారు. ఏవిదమయిన అల్లరి గాని మరొకటి కావాలని అడగటం గాని, లేదు. చాలా క్రమశిక్షణగా నిలబడి షాపు అతను పొట్లం కట్టి ఇచ్చేంతవరకు నిల్చుని అంతే క్రమశిక్షణ తో వెళ్లారు. మనం ఊరుకోం గా

తర్వాత షాపతన్ని గీకాం.
ఇంట్లో 'పాడి బర్రె'లు ఉన్నాయట. కుటుంబం లో ఇద్దరు రైతు కూలీలు. తల్లి హైస్కూల్ వరకు చదువుకున్నది. యజమాని నిరక్షరాస్యుడు. ఇంట్లో అన్నీ గడుపుకుని 5000 రూపాయలు చిట్లు రెండు కడుతుందిట. ప్రతి రోజు పిల్లలకి స్నాక్స్ ఇచ్చే ఏర్పాటు తల్లే చేసిందట. రెండు వారాలకి పాల బిల్లు రాగానే పచారి బిల్లు పైసల్తో సహా ముట్టచెబుతుండట. ఇంట్లో పెత్తనం తల్లి దేనట. అంతా ‘ఆడపెత్తనం’ అని ముక్తాయించాడు.
చక్కగా సంసారం నెట్టుకొస్తున్నప్పుడు అభినందించాల్సింది పోయి ఈ పెత్తనాల గోల ఏమిటో.