Sunday 26 February 2017

టమోటాలు

ఆదివారం వచ్చిందంటే గుండమ్మ కి ఫుల్ టైమ్ చిక్కినట్టే...
పొద్దుటే యు ట్యూబ్ లో ఇయర్ ఫోన్స్ ఉంచుకుని 'ఆశా' పాటలు వింటున్నానా?
“చిన్నమ్మాయి ని తీసుకుని మార్కెట్ కి వెళ్ళి వస్తారా?” అంది. 
కొన్ని ప్రశ్నలు మర్యాద ఇచ్చినట్టే కనిపిస్తాయి కానీ అవి ఆజ్ఞలు.
సర్వ జ్ణాలులు మీకు చెప్పేదెముంది.
బయలు దేరాం. మా చిన్న దానితో (జీవన) పర్చేజ్ అంటే తలనొప్పి వ్యవహారం కాంప్రమైజ్ కాదు. చిక్కుడు కాయలు కూడా ఒక్కోటి వేరుతుంది.
ఒక అంగడి మీదకి వదిలి సెల్ లో పాటలు వింటూ బండి మీద కూర్చున్నాను.
నాలుగు పాటలు పూర్తిగా విన్నాక రెండు చేతుల్లో రెండు సంచిల కూరగాయలు మోసుకుని వచ్చింది.
‘ఇక పదండి’ అంది.
“హొ గయా?” అన్నాను అనుమానంగా.
“మోర్ కె పాస్ జానా.. పన్నీర్ లెనా హై” అంది. గోడకి కొట్టిన బంతి లాగా.
“ఠీక్ హై “
 ..
మార్కెట్ దాటి ఫర్లాంగు వచ్చాక “రుక్నా రుక్నా” అంది.
“క్యా హువా?”
“దో మినిట్ “
పరుసు తీసుకుని, సంచీలు నా చేతికి ఇచ్చి పరుగు లాటి నడకతో వెనక్కి వెళ్లింది.
కూరగాయల సంచి లో టమోటాలు ఆఖర్లో తీసుకోవటం ఒక జాగర్త.
మనకి లేక పోయినా చిన్నమ్మాయి కి అబ్బినందుకు ముచ్చటేసింది.
పదినిమిషాలు గడిచాయి.
ఒక కారి బాగ్ లో రెండు కిలోల టమోటాలు మోసుకుంటూ నా వద్దకి వచ్చింది. జీవన.
“తీసుకున్నావు కదా ఇంకా ఎందుకు?”
అదేం పట్టించుకొనట్టు బండి మీద కూర్చుని సంచీలు జాగర్తగా పట్టుకుని “పోనివ్వండి” అంది.
తానే చెప్పటం మొదలెట్టింది.
“మేం చైతన్యఇంటర్ లో చదివేటప్పుడు (ఆరేడు సంవత్సరాల క్రితం) మా కాలేజీ వాచ్మేన్ ఉండేవాడు. మమ్మల్ని బాగా పలకరించేవాడు. అందరం కాలేజ్ నుండి బయటకి వచ్చి బస్సు ఎక్కే అంత వరకు జాగర్త చెబుతుండేవాడు. అది ఉద్యోగం లాగా కాదు. బాద్యతగా ఉండేవాడు. మంచి వాడు “
“అయితే ?”
“ఇందాక మార్కెట్ లో నన్ను చూసి నవ్వాడు. నేను గుర్తు పట్టలేదు. తీరా బయటకి వచ్చాక స్పురించింది. ప్రస్తుతం ఉద్యోగం లేదట బండి మీద కూరగాయలు అమ్ముకుంటున్నాడు. ఉత్తినే డబ్బు తీసుకునే మనిషి కాదు. చేతికి వచ్చిన టమోటాటు తీసుకుని అడిగినంత రేటు ఇచ్చి వచ్చాను.”
‘‘మీతో పాటు నాకు టమోటా బాత్ తప్పదు. రైట్. రైట్” అంది నవ్వుతూ..

No comments:

www.susri.home.blog

  అందరికీ నమస్తే 66o పోస్టులు పైగా వ్రాసిన ఈ బ్లాగ్ లోని నా పోస్ట్ లలో  చాలా అచ్చుతప్పులు ఉండటం గమనించాను.  వాటన్నిటినీ ఎడిట్ చేస్తూ, modify...