ఇద్దరు తల్లులు- ఇద్దరు పిల్లలు.

డిపో నుండి బయటకి వస్తున్న బస్సు కి ఎదురుగా ఒక కారు ఆగింది.
ప్రభుత్వ వాహనం లో దిగటం, దిగగానే అటెండరు కార్లో నుండి హాండ్ బాగు అందివ్వటం డ్రైవరు కం కండెక్టర్ గమనించాడు.

అప్పటికే ఒకరిద్దరు ప్రయాణికులు నిలబడి ఉన్నారు.
“నెక్స్ట్ స్టేజ్ లో సీట్లు ఖాళీ అవుతాయి లోపలికి రండి “ డ్రైవరు చెప్పాడు. నెక్స్ట్ స్టేజ్ అంటే కనీసం పదిహేను కిలోమీటర్లు... టికెట్ తీసుకున్నాను.
చీకటి చిక్కబడుతూ ఉంది. చల్లటి గాలి ఎక్కువయింది.

బస్సులో ఉన్న రెండో పోల్ వద్ద కి వెళ్ళి అనుకుని నుంచున్నాను. బాక్ సీటు ఖాళీగా ఉన్నట్లు అనిపించింది.

నలుగురే కూర్చుని ఉన్నారు. కిటికీ ల పక్క ఇద్దరు కుర్రాళ్ళు ఉన్నారు. సెల్ కి ఇయర్ ఫోన్స్ కనెక్ట్ చేసుకుని పరలోకం లోకి వెళ్ళి పోయి ఉన్నారు.

మధ్యలో ఇద్దరు స్త్రీలు. ఒకావిడ వర్కింగ్ క్లాస్ ఉమన్ అని అహర్యాన్ని బట్టి అర్ధం అవుతుంది.

మరోకావిడ ఉన్నింటి పల్లెటూరి మహిళ ఏదో ఫంక్షన్ కి వెళ్ళి వస్తున్నట్టు, ఇమిటేషన్ పట్టు చీర, రాళ్ళ నక్లెస్ ధరించి ఉంది.

వీటన్నిటిని మించి ఇద్దరి ఒడిలో పసి బిడ్డలు. నెలల బిడ్డలు. మొదటి ఆవిడ ఒక గుడ్డ సంచీ నుండి పాల బాటిల్ తీసి బిడ్డకి పట్టిస్తూ ఉంది.

నక్లెస్ ఆవిడ వళ్ళో బిడ్డని చిన్నగా కాళ్ళు కదుపుతూ ఊపుతుంది. ఆ పిల్ల ఆమెని గమనిస్తూ ఉంది.

బస్సు యదావిడిగా స్పీడ్ బ్రేకర్ల మీద ఎగురుకుంటూ పరిగెడుతుంది.

పసి పిల్లలు జారీ పోకుండా తల్లులిద్దరూ జాగర్త పడుతున్నారు. ఇద్దరు తల్లులకి చాలా తేడా ఉంది. ఆహార్యం లో ..

నక్లెస్ ఆవిడ ని వళ్లో పిల్ల ని నవ్వుతూ ఆడిస్తుంది.

ఎందుకో గాని ఆ ధృశ్యం నా దృష్టిని ఆకర్షించింది.

***
మర్రిచెట్లపాలెం స్టేజ్ వచ్చింది.

మొదటి తల్లి తన పక్క నే సీటు మీద మెత్తటి చీర పరిచి డబ్బా పాలు పట్టిన బిడ్డని పడుకోబెట్టింది.

అప్పటి దాకా పక్క సీట్లో కూర్చుని ఉన్న నక్లెస్ ఆవిడ చేతి లో పిల్లని తల్లికి ఇచ్చి
బస్సు దిగుతూ డ్రైవరు ని రెండు నిమిషాలు బస్సు ఆపమని అడిగింది.

గబగబా స్టేజ్ లో ఉన్న అంగడి వైపు నడిచింది.

నిమిషం లో వెనక ఉన్న కిటికీ లోనుండి ఒక వాటర్ బాటిలు, బన్నూ రొట్టె రెండో పసిబిడ్డ తల్లి కి అందించింది.

అప్పటికే రెండో పిల్ల తల్లి ని పాల కోసం తడుముతూ ఉంది.
బస్సు బయలుదేరింది.