వీది మలుపు తిరిగి ఇంటి వైపు వెళ్తుంటే.. మా వీదిలో మగాళ్ల గుంపు నా బండి ఆపేశారు.
“ ఇంజనీర్ సార్ మీకో ఒక విషయం చెప్పాలి, ఆగండి” ఉపోద్ఘాతం గా మొదలెట్టారు.
“ఇంటికెళ్ళి ఫ్రెష్ అయి వస్తాను. “
“అంత టైమ్ లేదు. అర్జెంట్ అయితే ఆ రోడ్డు పక్కకి వెళ్ళండి” ఒకాయన చెప్పాడు. అప్పటికే నానా విధాల పరిమళాలు నిలబడ్డ నలుగురి దగ్గర ఘుమాయిస్తున్నాయి.
“కాసిని ఉడుకు నీళ్లయినా తాగి వస్తాను. “
“రేయ్ సారుకి మంచి టీ పట్టుకురా పో” .. అందుబాటులో ఉన్న ఒక కుర్రాడిని పురమాయించారు.
విషయం సీరియస్ అని, పంచాయితీ తప్పదని కొద్ది దూరం నుండి ఈ వ్యవహారం గమనిస్తూ నవ్వుతున్న ఓబులు రెడ్డి ( మా వీది లో ఛారిటీ స్కూల్ ప్రిన్సిపాల్, మా దేవాలయం జెనరల్ సెక్రటరీ) గారిని చూశాక అర్ధం అయింది.
బండి పక్కన ఉంచి గుడి ముందు అరుగు మీద కూర్చున్నాను. ఓబులు రెడ్డి గారు కూడా వచ్చి చేరారు.
“ఏమయింది మాస్టారు?” అని అడిగాను.
“ఏదో కుటుంబ విషయం. వాళ్ళనే చెప్పనియ్యండి.” ఆయన సన్నగా నవ్వుతూ అన్నాడు.
“సరే మీరే చెప్పండి.” బాశా పట్లు వేసుకుని కూర్చున్నాను.
మెడలో దండ వేసుకున్న పొట్టి వెంకటేశం ముందుకి వచ్చాడు. “రేపు శివరాత్రి రోజు మా సంపూర్ణ కి సన్మానం చెయ్యాలి.” అన్నాడు స్థిరంగా. సంపూర్ణ అతని బార్య.
నాకు కొంత విచిత్రం గా అనిపించింది. “ ఎవరికీ? మీ ఇంటావిడకా?” మర్యాద తెచ్చి పెట్టుకుంటూ అడిగాను.
వాళ్ళకి ఇద్దరు ఆడపిల్లలు ఉన్నారు. ఎప్పుడు మొగుడి మాట విన్నదే లేదు. ఒక లోటా నీళ్ళు చేతికి ఇచ్చినట్టు గాని, ఒక పూట కంచం లో అన్నం వడ్డించినట్లు గాని రికార్డు లలోనే లేదు. ఇంట్లో అతని గొంతు వినిపించి ఎరగదు. చాలా కాలం అతన్ని ఇంట్లో పనోడు అనే అనుకునేవాడిని. నాలుగేళ్ల క్రితమే మొగుడని నాకు తెలిసింది.
ఇష్టమయినా లేకున్నా, ఎడిటర్ కి బొమ్మ గీసేటోడికి వచ్చిన ప్రతి కధా చదవక తప్పనట్టు. .. బలవంతాన ఆసక్తి కలిపించుకుని. ‘ఏమిటి విషయం ?” అన్నాను జనాంతికంగా.
“మా ఆవిడ దేవత” అన్నాడతను ముద్ద ముద్దగా, జారిన లుంగీ చెంగు ని వంగి అందుకుంటూ ముందుకు తూలి పడ్డాడు.
“కాదని ఎవరయినా అన్నారా?” ఓబులు రెడ్డి గారిని అడిగాను. ఆయన నవ్వు ని బిగబట్టే ప్రయత్నం లో ఉన్నాడు.
కింద పడ్డ వెంకటేశం ఎందుకు వంగాడో మర్చి పోయి కాలికి మిగిలిన చెప్పు తీసుకుని పైకి లేచే ప్రయత్నం చేశాడు. మిగతా సువాసన వీరులు సాయం చేశారు.
“నా పెళ్ళాం దేవత.” అన్నాడు మళ్ళీ నమ్మకం గా ..
ఇవి సెన్సిటివ్ విషయాలు కాబట్టి .. ఈ రోజు కూడా జాగారం తప్పెట్టు లేదనుకుంటూ ఉంటే...
“దేవతని అపార్ధం చేసుకున్నాను. ఇవాళ నా పెళ్ళాం నాకు వేడినీళ్లు తోడింది. వేడివేడి అన్నం ప్లేటో పెట్టి, పక్కనే దోమల బాటు తీసుకుని కూర్చుంది. పిల్లలు ఇద్దరినీ ఇవాళ స్కూల్ లో ఏమి చెప్పారో నాన్నకి అప్పచెప్పి అప్పుడు పడుకోండి అని వాళ్ళతో చెప్పింది.... నా పెళ్ళాం దేవత.” వెంకటేశం చెప్పు ని చొక్కా జేబులో పెట్టుకున్నాడు.
“నా దేవత కి సన్మానం చెయ్యల్సిందే” ...
“ ఇంజనీర్ సార్ మీకో ఒక విషయం చెప్పాలి, ఆగండి” ఉపోద్ఘాతం గా మొదలెట్టారు.
“ఇంటికెళ్ళి ఫ్రెష్ అయి వస్తాను. “
“అంత టైమ్ లేదు. అర్జెంట్ అయితే ఆ రోడ్డు పక్కకి వెళ్ళండి” ఒకాయన చెప్పాడు. అప్పటికే నానా విధాల పరిమళాలు నిలబడ్డ నలుగురి దగ్గర ఘుమాయిస్తున్నాయి.
“కాసిని ఉడుకు నీళ్లయినా తాగి వస్తాను. “
“రేయ్ సారుకి మంచి టీ పట్టుకురా పో” .. అందుబాటులో ఉన్న ఒక కుర్రాడిని పురమాయించారు.
విషయం సీరియస్ అని, పంచాయితీ తప్పదని కొద్ది దూరం నుండి ఈ వ్యవహారం గమనిస్తూ నవ్వుతున్న ఓబులు రెడ్డి ( మా వీది లో ఛారిటీ స్కూల్ ప్రిన్సిపాల్, మా దేవాలయం జెనరల్ సెక్రటరీ) గారిని చూశాక అర్ధం అయింది.
బండి పక్కన ఉంచి గుడి ముందు అరుగు మీద కూర్చున్నాను. ఓబులు రెడ్డి గారు కూడా వచ్చి చేరారు.
“ఏమయింది మాస్టారు?” అని అడిగాను.
“ఏదో కుటుంబ విషయం. వాళ్ళనే చెప్పనియ్యండి.” ఆయన సన్నగా నవ్వుతూ అన్నాడు.
“సరే మీరే చెప్పండి.” బాశా పట్లు వేసుకుని కూర్చున్నాను.
మెడలో దండ వేసుకున్న పొట్టి వెంకటేశం ముందుకి వచ్చాడు. “రేపు శివరాత్రి రోజు మా సంపూర్ణ కి సన్మానం చెయ్యాలి.” అన్నాడు స్థిరంగా. సంపూర్ణ అతని బార్య.
నాకు కొంత విచిత్రం గా అనిపించింది. “ ఎవరికీ? మీ ఇంటావిడకా?” మర్యాద తెచ్చి పెట్టుకుంటూ అడిగాను.
వాళ్ళకి ఇద్దరు ఆడపిల్లలు ఉన్నారు. ఎప్పుడు మొగుడి మాట విన్నదే లేదు. ఒక లోటా నీళ్ళు చేతికి ఇచ్చినట్టు గాని, ఒక పూట కంచం లో అన్నం వడ్డించినట్లు గాని రికార్డు లలోనే లేదు. ఇంట్లో అతని గొంతు వినిపించి ఎరగదు. చాలా కాలం అతన్ని ఇంట్లో పనోడు అనే అనుకునేవాడిని. నాలుగేళ్ల క్రితమే మొగుడని నాకు తెలిసింది.
ఇష్టమయినా లేకున్నా, ఎడిటర్ కి బొమ్మ గీసేటోడికి వచ్చిన ప్రతి కధా చదవక తప్పనట్టు. .. బలవంతాన ఆసక్తి కలిపించుకుని. ‘ఏమిటి విషయం ?” అన్నాను జనాంతికంగా.
“మా ఆవిడ దేవత” అన్నాడతను ముద్ద ముద్దగా, జారిన లుంగీ చెంగు ని వంగి అందుకుంటూ ముందుకు తూలి పడ్డాడు.
“కాదని ఎవరయినా అన్నారా?” ఓబులు రెడ్డి గారిని అడిగాను. ఆయన నవ్వు ని బిగబట్టే ప్రయత్నం లో ఉన్నాడు.
కింద పడ్డ వెంకటేశం ఎందుకు వంగాడో మర్చి పోయి కాలికి మిగిలిన చెప్పు తీసుకుని పైకి లేచే ప్రయత్నం చేశాడు. మిగతా సువాసన వీరులు సాయం చేశారు.
“నా పెళ్ళాం దేవత.” అన్నాడు మళ్ళీ నమ్మకం గా ..
ఇవి సెన్సిటివ్ విషయాలు కాబట్టి .. ఈ రోజు కూడా జాగారం తప్పెట్టు లేదనుకుంటూ ఉంటే...
“దేవతని అపార్ధం చేసుకున్నాను. ఇవాళ నా పెళ్ళాం నాకు వేడినీళ్లు తోడింది. వేడివేడి అన్నం ప్లేటో పెట్టి, పక్కనే దోమల బాటు తీసుకుని కూర్చుంది. పిల్లలు ఇద్దరినీ ఇవాళ స్కూల్ లో ఏమి చెప్పారో నాన్నకి అప్పచెప్పి అప్పుడు పడుకోండి అని వాళ్ళతో చెప్పింది.... నా పెళ్ళాం దేవత.” వెంకటేశం చెప్పు ని చొక్కా జేబులో పెట్టుకున్నాడు.
“నా దేవత కి సన్మానం చెయ్యల్సిందే” ...
No comments:
Post a Comment