మరపురాని రోజు

ఆఫీసులో కూర్చున్నప్పుడు మా సూపరింటెండెంట్ గారి అబ్బాయి ఆయన కోసం వచ్చాడు. 
ఈ వారం లో అతని పెళ్లి కి నాకు ఆహ్వానం ఉంది. లంచ్ అవర్లో కాంటిన్ కి వెళ్దాం అతన్ని కూడా ఉండమని మా సూపరింటెండెంట్ గారికి ఇంటర్ కమ్ లో చెప్పాను. 
కాంటిన్ లో కార్నర్ సీట్లో కూర్చోగానే, వినయంగా ‘మా జి ఏం గారు’ అంటూ కొడుక్కి పరిచయం చేశాడు. 
“ని జీవితం లో ఈ రోజు అద్బుతమయినది. ఇరవై రెండేళ్ల సీనియారిటీ తో చెబుతున్నాను. భవిషత్తులో ఎప్పటికీ ఈ రోజు నీకు గుర్తుండి పోతుంది. అద్భుతమయిన, ఉత్చహమయిన, అపురూపమయిన ఈ రోజు ఎల్లప్పటికి  నిన్ను వెంటాడుతుంది.”
ఆర్డర్ చేసిన ఐటెమ్ వచ్చేవరకు ఆ కుర్రాడి కి చెప్పసాగాను.
“కానీ సార్.. నా మేరేజ్ రేపు సాయంత్రం సర్..” అన్నాడు ఆ అబ్బాయి.
అంతే అయోమయంగా చూశాడు సూపరింటెండెంట్.
“కాదని ఎవడన్నాడయ్యా?? రేపటి నుండి ఏమి మిగిలి చస్తుంది?”
సూపరింటెండెంట్ బేలగాను.. పిల్లాడు బయం బయం గాను చూశారు.