గుండు

పది / పన్నెండు యేళ్ళ ఆ పిల్లాడు వయసుకి తగినంత చురుగ్గా ఉండకపోవటం ఆ హోటల్ రిసెప్షనిస్ట్ గమనించాడు.

రెండు రోజుల క్రితం వచ్చారా ఇద్దరు. ఒక తండ్రి బేలగా ఉన్న కుమారుడిని వెంటబెట్టుకుని.

“ఒక రూము కావాలి. ఒక వారం పాటు ఉంటాం. హాస్పిటల్ పని మీద వచ్చాం”
రెసెప్షన్ లో ఉన్నతను తండ్రి వివరాలు ఆధార్ వివరాలు నమోదు చేసుకుని రూమ్ బాయ్ ని పంపాడు.

అప్పటి నుండి వాళ్ళిద్దరిని అతను గమనిస్తూనే ఉన్నాడు. అతనితో పాటు రూము బాయ్స్ కూడా..

మర్నాడు టి నుండి హోటల్ లో భోజనం చేసేటప్పుడు ఆ పిల్లాడు సరిగా తినక పోవటం, తండ్రి కుమారుని అపురూపంగా బ్రతిమిలాడటం అందరూ గమనించారు. తండ్రి ఆ కుర్రాడి పట్ల చూపించే శ్రద్ధ వాళ్ళని గమనించేలా చేసింది.

మూడో రోజు పిల్లాడు నిద్ర పోయాక తండ్రి బయటకి వచ్చి, రిసెప్షనిస్ట్ తో మేనేజర్ కోసం అడిగాడు.

“రూము లో ఏదయినా అసౌకర్యం గా ఉంటే చెప్పండి. సరిచేయిస్తాను”

“అలాటిది ఏమి లేదు. బానే ఉంది. మీ మేనేజర్ ని కలవాలి”

మేనేజర్ వద్దకి రెసెప్షనిస్ట్ అతన్ని తీసుకు వెళ్ళాడు.

“చిన్న విషయం. మా అబ్బాయి కి ఆరోగ్యం బాలేదు. కిమో దెరపీ చేస్తున్నారు.. జుట్టు రాలిపోతూ ఉంది. మా వాడికి పొడవాటి జుట్టు అంటే ఇష్టం. అలా ఉడిపోవటం కంటే తానే పూర్తిగా తొలగించుకోవాలని బాబు అనుకుంటున్నాడు. మా అబ్బాయికి తోడుగా నేను కూడా జుట్టు తీసేసుకుంటున్నాను.”
అతను తటపటాయింపుగా నవ్వాడు.

మేనేజరు ఆశ్చర్యం గా వింటూ ఉంటే.. “రేపు ఉదయం బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి బయటకి వచ్చినపుడు ఎవరు మమ్మల్ని చూసి నవ్వొద్దు. మా వాడు నొచ్చుకుంటాడు. దయచేసి అర్ధం చేసుకోండీ.” తండ్రి అతని  గది లోపలికి వెళ్ళి పోయాడు.

మర్నాడు ఉదయం తండ్రి కొడుకులు బయట కి వచ్చి హోటల్ వైపు వెళ్తున్నప్పుడు

రెసెప్షనిస్ట్ ఎదురోచ్చి.. ఆ పిల్లాడికి ఒక చాక్లెట్ ఇచ్చాడు “ గుడ్ మార్నింగ్ యంగ్ మాన్” అంటూ పలకరించాడు.

ఆరోజు డ్యూటీ లో ఉన్న రూం బాయ్ ని పరిచయం చేశాడు.

తామిద్దరిలాగే నున్నటి తలలతో ఉన్న హోటల్ స్టాఫ్ ని విప్పారిన కళ్ళతో ఆశ్చర్యంగా చూశాడా అబ్బాయి.