మా తాతకి ఏమీ తెలియదు

మా తాతకి ఏమీ తెలియదని నా ఒక్కడికే స్వయంగా తెలుసు.
రాత్రంగా అమ్మని నిద్రపోనీకుండా ఆట్లాడుకుని ఎప్పుడో తెల్లవారు ఝామున ఒక చిన్న కునుకు తీస్తామా, సరిగా అప్పుడే నాకు తెలీకుండా తాత బయటకి వెళ్ళిపోతాడు సోకు చేసుకుని, అసలు నా పౌడర్ పూసుకుంటున్నాడని నాకు గొప్ప డౌటనుమానం.
నేను నిద్ర లేచేసరికి దొంగలాగా ఇంట్లో కి వచ్చేస్తాడు.
గుడి దగ్గర కుళాయి నీళ్ళు తో చొక్కా తడుపుకునేలా ఉంది. అసలు నాకు తెలీక అడుగుతాను అంత పోద్దుటే బజార్లో ఏం పని?. అమ్మమ్మలకి షోకు గా కనబడాలని తప్పితే..

వస్తాడా? వచ్చి నన్నుఎత్తుకుని తీసుకుని వెళ్లి కారెక్కు అంటాడు. అప్పటికే మనకి బోలెడు సమస్యలు ఉంటాయి.
వాటి సంగతి చూడడు. కారు మీద ఎర్రటి వేపకాయ ఒకటి ఉంటుంది. పక్కనే కాకుల ఇస్సూ ఉంటుంది. రెండూ ముట్టుకోనివ్వడు.

డోరు తీసి సీట్లో కూర్చోబెట్టి దౌర్జన్యంగా సీటు బెల్టు పెడతాడు. సీటుకి ఒక చిన్న బెజ్జం ఉంటుంది. అందులో వేలు పెడితే పట్టదు. అదేం పట్టించుకోకుండా కారు నడుపుతాడు.

కారేమయినా బావుంటుందా? అదీ ముసల్డే.. చుట్టూ బెజ్జాలే చల్లటి గాలి లీక్ అవుతూ ఉంటుంది.

రోడ్డు మీదికి వెళ్ళగానే గుంపులుగా బర్రెలు అడ్డు వస్తాయి.
తాత కారు ఆపుతాడు. నల్లగా బలే ఉంటాయి. నన్ను దించి వాటి మీద ఎక్కించాలి కదా? అది తెలీదు. ఎప్పుడు నేర్చుకుంటాడో .

అలా వెళ్లి కూరగాయల షాపు కి తీసుకెళ్ళి ఆపుతాడు.
మనవడి ని తీసుకెళ్ళాల్సిన చోటా ఇది? ఏమీ తెలియదు.

సరే తీసుకెళ్ళాడు పో.. ఏమీ ముట్టుకోనివ్వడు.
దొండకాయ ఒకటి తుడిచి ఇస్తాడు. లేదా నోట్లో పట్టని దోసకాయ ఇస్తాడు.

పక్కనే చిన్న చిన్నవి నావేలంత సైజువి ఉంటాయి. అవి కావాలని చూపిస్తాను.

“వద్దమ్మా.. కాం..వద్దు..” అని రొప్పుతాడు. ఏం కాం ఉండదు. మనదగ్గర ఆల్రేడి ఒకటి ఉంది. అమ్మ నిక్కరు వెయ్యనప్పుడు చూసాను.

అక్కడ నుండి నేరుగా ఇంటికి వచ్చేస్తాడు. సెల్ లో అలారం మోగుతుంది. ఇంక హడావిడి మొదలెడతాడు.

అమ్మమ్మని కేకలు వేస్తాడు. బాగు సర్డుతాడు.

సర్లే మాస్టారూ ఇవన్నీ రోజు ఉండేవే గాని అదిగో ఆ ఎర్రటి బంతి ఉంది చూడు.. అది తెస్తావా, లేదా?

తేలేదో నీకేం తెలియనట్టే... అంతే.. ఊరికే సుత్తి Good Morning లు మీ ఫ్రెండ్స్ కి చెప్పు నాక్కాదు..

.... లోహిత్ రుద్రాంషు (మా మనమడు.. మా పెద్దమ్మాయి బిడ్డ)