డుర్రు

జస్టిస్ రాజశేఖరం గారు తనుండే ఐశ్వర్య అపార్ట్మెంట్, నాలుగో అంతస్తు నుండి లిఫ్ట్ వాడకుండా మెట్లు దిగి వాకింగ్ మొదలెట్టే సరికి టైమ్ సరిగ్గా నాలుగున్నర అవుతుంది.
ఎవరయినా గడియారం సరిచేసుకోవచ్చు. అంత కరెక్ట్.
ఒక వారం క్రితం సరిగ్గా పోయిన శనివారం జరిగిందా విషయం.
రోజు లాగే..మెట్లు దిగి గేటు వైపు నడుస్తూ ఉంటే..
అనూహ్యంగా ఏదురు వచ్చిన వాచ్మేన్ ‘కొండలు’ రెండు చేతులు బొటన వెళ్ళు నోట్లో, చూపుడు వేళ్ళు తో కళ్లని సాగదిస్తూ.. నాలుక బయట పెట్టి “డుర్ర్ “ మంటూ వెక్కిరించాడు.

ఏం జరిగిందో రాజశేఖరం గారు గ్రహించే లోపు వడి వడి గా నడిచి గేటు బయట మంచు లోకి నడిచి వెళ్ళాడు.

రాజశేఖరం గారు తెరుకుని పిలిచే లోపు కనుమరుగయి పోయాడు.

ఆ రోజు అరగంట ముందు గానే వాకింగ్ ముగించుకుని ఫ్లాట్ కొచ్చాడు ఆయన..

వచ్చి రాగానే,, బార్య సుధామణీ ని పిలిచి “మన అపార్ట్మెంట్ వాచ్మేన్ పేరు ఏమిటి?” అని అడిగాడు.

అతనికి సమయానికి వాచ్మేన్ పేరు గుర్తుకు రాలేదు.

“అతనా? ఏడు కొండలో, కొండల రావో .. మొత్తానికి అందరూ కొండలు అని పిలిచెట్టు ఉన్నారు” అని సమాదానం ఇచ్చిందావిడ.

“ఏం ఏమిటలా అడిగారు? ఏదయినా పని పడిందా?”

“ఏం లేదు.. ఉరికినే.. ఈ రోజు వాకింగ్ కి వెళ్ళేటప్పటికే గేటు తాళం తీసి ఉంచాడు. కుతూహలం కొద్ది అడిగాను”

ఆయన జరిగిన విషయం బార్య కి చెప్పటానికి మొహమాట పడ్డాడు.
అసలు ఏమని చెబుతాడు? ఎందుకు వెక్కిరించాడని చెబుతాడు.

రోజు మాదిరి గానే రెడీ అయ్యి, క్లబ్బుకి తన కార్లో బయలు దేరాడు.

జిల్లా జెడ్జి గా రిటైర్ అయ్యి నాలుగేళ్లయింది.
ఒకే అమ్మాయి.

అల్లుడు, అమ్మాయి ఇద్దరు విశాఖ లో ప్రాక్టీస్ చేస్తున్నారు. స్థిర పడ్డారు. ఏ బాదర బందీ లేదు.

ఆరోగ్యంగా ఉండే బార్యతో ప్రశాంతమయిన జీవితం గడిపుతున్నాడు.

అన్యమనస్కంగా డ్రైవ్ చేస్తున్నానని క్లబ్ దాటి రెండు కిలోమీటర్లు వెళ్ళాక గాని ఆయన గుర్తించలేదు.

ఎందుకు? అసలు ఎందుకలా ప్రవర్తించాడు? నాలుక బయటపెట్టి డుర్రు మని శబ్దం చేస్తూ...

మద్యానం లంచ్ కి వచ్చినప్పుడు బార్య ని “సుధా? మన వాచ్మేన్ వాళ్ళు ఎన్నాళ్ల నుండి ఇక్కడ ఉంటున్నారు?”

మునక్కాడ పులుసు వడ్డిస్తూ ఆవిడ విస్తూ పోయింది.

ఎప్పుడు లేనిది బర్త వాచ్మెన్ గురించి కుతూహలం గా ఉండటం. “ నాలుగేళ్ళు అనుకుంటానండి. మీ రిటైర్మెంట్ ఫంక్షన్ అప్పుడు కొత్తగా వచ్చినట్టున్నారు” అనుమానం గా చూస్తూ చెప్పిందావిడ.

“ ఏమయిందండి”

“ఏం లేదు పాపం పిల్లా జల్లా తో ఉన్నట్టు ఉన్నారు జీతం అది సరిపోతుందో లేదో.. అసలే ఖర్చులు మండి పోతున్నాయి . కొద్దిగా గమనించు”

దానికావిడ కుదుటపడ్డ మనసుతో.. “ అతని బార్యే నండి మనింట్లో పని చేసేది. ఇద్దరిమే ఆయినా వెయ్యి రూపాయలు ఇస్తున్నాను. పైగా కొండలు ఇస్త్రీ చేసి కొంత సంపాదిస్తాడు. పనిచెయ్యాలే గాని ఈరోజుల్లో వాళ్ళకి జరిగినట్లు ఒంటి జీతగాళ్ళకి కూడా జరగదు. పెద్దగా ఆర్ధిక ఇబ్బందులు ఉన్నాయని నేను అనుకొను. అయినా మీరు చెప్పారుగా? ఒక సారి కదిలించి చూస్తాను ఏదయినా అవసరం అనుకుంటే పాతికో పరకో సర్దుతాను.”

రాజ శేఖరం ఇవేవీ వినలేదు. అతని చెవుల్లో డుర్రు మని అతను చేసిన శబ్దమే వినబడుతుంది.

ఆరోజు నుండి కొండలు ఇతనికి కనబడలేదు.

ఉదయాన్నే మెట్లు దిగే టప్పుడు, మెట్ల వద్ద ఎవరిదో నీడ కనబడుతుంది.

కొండలా? ఊహూ.. కాదు మరెవరో??!!

రాజశేఖరం గారు మెట్లు దిగటం మానేశారు.

లిఫ్ట్ లో కిందకి దిగి నైరుతి మూలగా ఉన్న వాచ్మేన్ గది వైపు చూసి చూడనట్టు చూస్తాడు.

ఆక్కడెవరూ కనబడరు.

ఎప్పుడయినా ఆ గది లో నుండి నీడ ఒకటి కనిపిస్తుంది.

ఒక్కోసారి అతనికి అక్కడే నిలబడి “ఒరేయ్ కొండలూ “ అని గట్టిగా పిలవాలనిపిస్తుంది.

ఒక వేళ పిలిచాడే అనుకో అతను వచ్చి ఎదురుగా నిలబడి చేతులు కట్టుకుంటే”ఏమని?” ఆడటం.??

“ఎందుకు ఎక్కిరించావు ?” అని ఎలా అడగటం.

ఈ లోగా ఎవరయినా వింటే.. ఎవరూ వినకపోయినా అతని బార్య పిల్లలు వింటారు.

జడ్జి గారిని కొండలూ “డుర్రు” మని వెక్కిరించాడని అందరికీ తెలుస్తుంది.

అప్పుడు, అందరూ తనని చూసి “డుర్రు” మని ఎగతాళి చేస్తే... ఎలా?

డుర్రు -2
-----------
ఇన్నాళ్లుగా కాపాడుకుంటున్న పెద్ద మనిషి ముసుగు చినిగి పోదూ?

అసలు ఎందుకు అతను వెక్కిరించాడు? తెలియకుండా తన కారణంగా అతనికి నష్టం జరిగిందా? బాధ పడ్డాడా?

అతని జీతం విషయం లో కానీ, అతని విషయం లో కానీ ఫ్లాట్ ఓనర్ కమిటీ లో తను వ్యతిరేకించినది లేదు.

అతనికి తనకి ఇంటరాక్షన్ కూడా తక్కువే.. మరి ఎక్కడ? ఏం జరిగింది.?

రాజశేఖరం గారికి సుధామణి మర్నాడు గుర్తు చేసింది. “మీరు షేవ్ చేసుకుని మూడు రోజులయింది. గతం లో ఎప్పుడు ఇలా జరగలేదు? ఏమయింది? వైజాక్ నుండి ఏదయినా??”

“చ ఛ అలాటిదేమీ లేదు” అన్నాడు. కొంచెం నలతగా ఉంది అంతే” సర్ది చెప్పాడు.

క్లబ్ లో పాత మిత్రుడు ఒకరు తారసపడ్డాడు. బహుముఖ ప్రజ్ఞాశాలి

“ చెంగల్రాయుడూ నాకో సాయం చెయ్యాలి.”

రాజశేఖరం అతనితో అన్నాడు.
“ఒక సామాన్యుడు తనకి ఏవిదం గాను సంభందం లేని వ్యక్తి ని ఎందుకు ద్వేషిస్తాడు? లేదా తక్కువ చేస్తాడు?అంతెందుకు తక్కువ చేసి వెక్కిరిస్తాడు?” ఆశ్చర్యపోవటం అతని వంతు అయ్యింది.

చెంగల్రాయుడు ఒక సారి నిశితం గా అతన్ని గమనించి... “దేర్ ఈజే కాజ్ బిహైండ్ ఎవ్రి ఆక్ట్. ఏదో కారణం గా ఎక్కడో నొచ్చుకొక పోతే ఒక సామాన్యుడు అలా ప్రవర్తించడం జరగదు. ఉదాహరణ కి మనమే ఉన్నాం అనుకో.. అతనికి లేదా అతని తాలూకు వారికి చెయ్యని తప్పుకి శిక్ష విదించి ఉండొచ్చు.. సరయిన న్యాయం జరగలేదని దానికి మనమే కారణమని అతను భావించి ఉండవచ్చు..”

రాజశేఖరం తను రిటైర్ అయ్యే కాలం లో జడ్జిమెంటు ఇచ్చిన కేసులన్నీ ఒక సారి నెమరు వేసుకున్నాడు. అంతర్ముఖంగా అనేక మంది వ్యక్తులని, సంఘటనలని గుర్తు చేసుకునే ప్రయత్నం చేశాడు కానీ ఎటువంటి ప్రయోజనం కనిపించలేదు.

రాజశేఖరానికి కొండలు ఒక పెద్ద సమస్య అయి కూర్చున్నాడు.
రాత్రి మంచి నిద్ర లో ‘డుర్రు’ మని ఎవరో వెంటబడుతున్నట్టు.. ముఖం మీద వంగి మరెవరో వెక్కిరించినట్లు... హటాత్తుగా మెళుకువ వచ్చేది... పడక కుర్చీ లో కూర్చుని దీర్ఘం గా ఆలోచిస్తూ ఉండేవాడు.

శీతా కాలం చిక్కబడుతుంది. పొగమంచు దట్టంగా ...పేరుకుంటూ ఉంది. రాజ శేఖరం బుర్ర నిండా అనుక్షణం .. కొండలు కొండలు... నిద్ర లోనూ.. మెళుకువ లోనూ...

అతనికి చీకట్లో బయటకి వెళ్ళటం అంటే నే ఒక బెరుకు ఏర్పడింది.

***
ఈ ఉదయం అతను ఇంట్లోనే ఉండి పోయాడు.

“ఏం వాకింగ్ కి వెళ్ళటం లేదా?” సుధారాణి ప్రశ్నించింది.

“ఊహూ.. తలనొప్పినా ఉంది మంచి కాఫీ చెయ్యి.”

“పని మనిషి రాలేదు. రెండు నిమిషాలు. ఆగండి. గిన్నెలు జాలార్లో అలానే ఉన్నాయి”

“ ఏం ? ఎందుకట?”

“కొండలు కి ఆస్తమా ముదిరిందిట. ఊపిరి ఆడక నోరు బలవంతంగా తెరిచి మరి ఊపిరి తీసుకోవాల్సి వస్తుందిట. 'డుర్రు' మని ఒకటే శబ్దం. చాప మందు కోసమని హైదరాబాదు వెళ్లారు”
😀😜😀😝