హల్వా

ఆమె యవ్వనాన్ని అతనికి ధార పోసింది.
ఎంతో అనుకువగా అతనితో ఉంది.
అతను ఆవిడని వదిలి మరో స్త్రీ తో వెళ్ళి పోయాడు.

ఆమె ని ఒక్క సారిగా శూన్యం ఆవహించింది.

ఒక నిస్పృహ.. వేదన ముంచెత్తాయి.
మనశ్శాంతి కోసం పరితపించింది.

కాశీ వెళ్లింది. అనేక సాధువులని దర్శించింది.

చివరికి ఆమెకి ఒక గురువు లభించాడు.
తన బాదంతా వెళ్లగక్కింది.
“నేను అతన్ని ఎంతో ప్రేమించాను. జీవితం లో విలువయిన కాలం అతని సేవలకే కేటాయించాను. నన్ను విడిచి వెళ్లిపోయాడు.” దుఖం మళ్ళీ తన్నుకొచ్చింది.

అతను ఆశ్రమం నుండి ఒక హల్వా పాకెట్ తెప్పించాడు.

ఆమెని కుదురుకుని దానిని స్వీకరించమన్నాడు.

ఆమె స్థిమిత పడింది. హల్వా తింది.

“ఎలా ఉంది?”

“తియ్యగా ఉంది. రుచిగా ఉంది”

“మరోసారి స్వీకరిస్తావా”

ఆమె అవునన్నట్లు తల ఉంపింది.

సాదువు నవ్వాడు. “ ఇదే సమస్య” అన్నాడు.
“ఏమయినా అర్ధం అయిందా” అనునయంగా అడిగాడు.

ఆమె కొద్ది క్షణాలు మౌనంగా ఉంది పోయింది.
తర్వాత నెమ్మదిగా తనలో మాట్లాడు కుంటునట్లు “అవును మనిషి ఆశ కి అంతం ఉండదు. ఒకటి అందాక మరొకటి. పెద్దది. ఇంకా రుచిగా ఉండేది. ఏది శాశ్వతం కాదు. కానీ కోరికలు తీరే కొంది పెరిగి పోతూ ఉంటాయి. ఆయన విషయం లో అదే జరిగింది. ఆశ .. ఒక పెద్ద భూతం..”
..
..
..
“తమరి బొంద... ఇప్పటికే ఇంత లావు ఉన్నావు. తిండి తగ్గించు. నోరు కట్టుకో..”... :p :D